Selección de poemas de Xela Arias DENUNCIA DO EQUILIBRIO (1986) 1.- As teas conformándose na paisaxe o sol saíndo sen saber de onde se tan difícil como ve-lo aire subido nas gorxas fose comprende-lo xogo un paxaro derrotado quedoume nas mans despois de pensar como orballo caloume a tristura grande o planeta dando voltas sobre si e arredor La poesía de Xela Arias es un reflejo de su alma creativa y sensible. Cada uno de sus poemas es una ventana hacia su mundo interior, permitiendo al lector explorar los rincones más profundos de su ser. A través de la belleza de sus palabras, nos invita a reflexionar sobre la vida, el amor y la existencia misma.
Poema de Xela Arias Letras Galegas 2021 YouTube
Xela Arias Castaño (1962-2003) was a Spanish Galician-language poet and translator. Although she published only four poetry collections, [1] [2] she is considered a major voice of Galician literature for "contributing to the renewal of Galician poetry by bringing new topics and a very personal style." [3] [4] Xela Arias Biografía Obra Vídeos Entrevistas Novas Ligazóns Poesía Denuncia do equilibrio. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 1986. 2.ª ed. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 2021. Limiar de Olga Novo. Tigres coma cabalos. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 1990. 2ª edición: Vigo: Engaiolarte, 2021. Darío a diario. Xela Arias no parque do Castro (Vigo), en marzo de 1972 Fonte: arquivo familiar 1 /4 Filla de Amparo Castaño López e Valentín Arias López, nace en Ortoá, en Sarria o 4 de marzo de 1962, é a maior de cinco irmáns. Os tres primeiros anos de vida decorren na contorna da Granxa de Barreiros. Escoitar Os seus primeiros anos transcorren na contorna da Granxa de Barreiros, un dos proxectos pedagóxicos de Antonio Fernández López que buscaba integrar a natureza e a cultura galegas na aprendizaxe, na aldea de Ortoá. En 1965, a familia mudouse a Lugo e ela iniciou os estudos no Colexio Fingoi.
Poema Xela Arias YouTube
Xela Arias, no centro da imaxe, presenta a colección Clásicos do noso Tempo de Xerais na feira do libro de Vigo (1989). Pola esquerda, Xavier Rodríguez Baixeiras, tradutor do segundo número da colección, O demo nos outeiros de Cesare Pavese; Malós Cabrera, tradutora do primeiro, A caída de Albert Camus; e Valentín Arias, tradutor do terceiro, Voo de noite de Antoine de Saint-Exupéry. Xela Arias, a escrita tensa como un arco guindando os poemas que atinxen o corazón. Trazada nun tempo, ai tan breve, entre marzo de 1962 en Ortoá e novembro de 2003 en Vigo.. Xela, o corpo é o poema, a palabra erótica de a cabalo dos tigres. A soas coa súa voz, derraigada das xeracións mais enraizada nas rebeldías sociais, prestándoa. Xela Arias foi unha das once mulleres poetas que renderon homenaxe a Rosalía de Castro no libro-cedé Daquelas que cantan (1997), editado pola Fundación Rosalía de Castro co gallo dos cincuenta anos do padroado que fixo realidade a casa-museo da escritora.Esta pequena alfaia inmortalizou a voz da protagonista do Día das Letras Galegas 2021 recitando "A de quen comprende", a composición. Xela Arias (Lugo, 1962-Vigo, 2003) foi unha escritora extrema, de palabra tensa e contida que deixou tras de si un regueiro de poemas pero tamén de traducións ao galego. A pluralidade e a diversidade das que fixo gala na súa vida son as marcas de identidade que guían a programación do Consello da Cultura Galega para o Día das Letras Galegas.
XelaAriasDLG19
Invasión sen ocasión. Invadíuseme a vida de cueiros e biberóns, de roupiñas pequenas e xoguetes de colores, de risas, choros,agarimos,agarimos. Darío a diario. A túa man ocupa un cuarto da miña xigante, por iso detesto un pouco tantas palabras. Todas para ti, ¡son a raíña parlante!, ¡emperatriz de sons guturais en diante! AUTOPOÉTICA Sábeme ti dicir desta torre de soltos. Eu non sei máis. Nin moito máis me importa, non penses. Compaxínome coa vida diaria e sei o preciso para estarabouzar por veces esta sida grotesca a nos manter tan homes e mulleres: afectados. Síndrome de sabérmonos sen tódalas defensas. Síndrome que traiamos adquirida e agora sumamos.
1 Abril, 2021 Xela Arias cántalle a Rosalía D'aquelas que cantan as pombas y as frores Todos din que teñen alma de muller, Pois eu que n'as canto, Vire d'a Paloma, ¡Ay! ¿de que' a terei? Xa en 1885, Curros Enríquez escribía o seu coñecido poema " A Rosalía ", con motivo do falecemento da autora. Se traio a conto esta historia será porque, na lectura de Xela Arias moitos poemas trazan unha liña de conduta cando menos lingüística -cecais referida á cortidade do dicir- que nos levan a casos de aliaxe (que non fusión), ou construtos, que bordean a agramaticalidade ou a sobardan, deixándose
Xela Arias, luz que no cesa de la poesía gallega María Antonia Quesada Portfolio
Poema de Xela Arias recitado por Charo Valcárcel e Manuel LastraAmaranunca as estrelas reverdecidasas orquideaso amoro pavo realcabalos e bolboretas anaranxa. 16 Outubro, 2023 Xela Arias, sete calidades poéticas Xela Arias, como poeta, é aquela estrela —a primeira que se ve— que reloce no ceo antes que ninguén, e xunto á que logo xa virán outras a facer compaña. Ela foi unha autora singular nos oitenta pero, sobre todo, a inspiración da xeración dos noventa.
